رابطه سببیت بین تقصیر و نتیجه حاصله از موضوعات مهمی است که در پرونده های حوادث کار کمتر مورد توجه کارشناسان و قضات قرار می گیرد. نظریه شورتی زیر در این مورد است:

سوال:درپرونده­اي خانم الف كه كهولت سن داشته از راننده تاكسي به اين نحو شكايت نموده است كه پس از سوار شدن بر تاكسي از راننده پرسيدم كجا مي روي گفت مي خواهم شما را بربايم. من هم به دليل ترس از ربايش خودم را به بيرون پرت كردم. راننده اظهار داشته وي به انگيزه شوخي با اين زن وشوهرش عنوان كرده قصد بردن آنان را به زاهدان داشته است. در فرض صحت ادعاي زن مزبور و وقوع صدمه جسمي به وي آيا رابطه سببيت بين رفتار راننده و صدمه جسمي محرز است ومي توان راننده را محكوم كرد ويا رابطه سببيت با فعل ارادي زن مذكور قطع گرديده است؟

نظریه : ۷/۹۳/۰۸۳۷-۱۱/۴/۹۳اداره حقوقی 

پاسخ:اولاً مطابق مواد ۴۹۹ و ۵۰۱ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ ترساندن اشخاص به هر نحو به طوری که در اثر ترس بدون اختیار حرکتی از او سر بزند که موجب ایراد صدمه به خود وی یا دیگری شود حسب تعاریف جنایات عمدی یا غیرعمدی ترساننده مسئول می باشد. ثانیاً ملاک در ایجاد مسئولیت مدنی در فرض مطروحه و در نتیجه الزام راننده به پرداخت دیه، احراز استناد نتیجه حاصله (صدمات وارده به زن) به فعل مرتکب (ترساندن توسط راننده) است که یک امر موضوعی است و احراز آن در صلاحیت دادگاه رسیدگی کننده است. و دادگاه می باید با در نظر گرفتن مواد ۴۹۹ و ۵۰۶ و ۵۲۹ قانون فوق الذکر حکم قضیه را صادر نماید. ثالثاً در مسئولیت مدنی انگیزه فاعل مانند انجام عمل به قصد شوخی، تأثیری در ایجاد مسئولیت یا رفع آن ندارد. مگر در موارد خاصی نظیر «احسان» که نیاز به تصریح قانون گذار دارد و از فرض حاضر نیز خارج می باشد. ضمناً یادآوری می شود که در مسئولیت کیفری انگیزه می تواند در میزان مسئولیت فاعل مؤثر و از موجبات تخفیف در مجازات کیفری باشد. مانند بند پ ماده ۳۸ قانون مجازات اسلامی مصوب ۹۲

به نقل ازhttp://mh-gh.ir/Default.aspx?tabid=99&ctl=IdeaSearchDetail&mid=1093